بریدۀ کتاب

پی می‌دانست که باید صبر کند و نباید دردش را رها کند؛ دردی که بخشی از خودش شده بود. بدون آن درد، او چه کسی بود؟ این فکر او را ترساند. پس او هم مانند اشباح نیم زنده و نیم مرده‌ی دیگر، شروع کرد به پرسه زدن در راهروهای دخمه.