بریده‌ای از کتاب غروب جلال اثر سیمین دانشور

جلال همهٔ عمرش به نظر من باغبان بود، باغبان خواننده‌هایش، شاگردهایش که به آن‌ها مثل یک درخت که می‌روید و رشد می‌کند، نگاه می‌کرد، باغبان هر که را که می‌دید و استعداد نهفته‌ای در او کشف می‌کرد... آن استعداد را به رخش می‌کشید و باغبانی می‌کرد تا ببالد.