بریدۀ کتاب

گاندی مقاله اش را با بیان این صحبت آغاز کرده بود که از صمیم قلب با یهودی ها همدلی دارد، کسانی که به عنوان یک ملت برای قرون [متوالی در معرض رفتارهای غیرانسانی و آزار و اذیت بوده اند، اما در ادامه اضافه کرده بود: اما همدلی من با یهودی ها باعث نمی شود چشمم الزامات عدالت را نبیند. اشک ریختن برای وطن ملی یهودیها آنقدری برای من جذابیت ندارد. یهودی ها در کتاب مقدس و در آن سخت کوشی ای که پس از بازگشت به فلسطین نشان داده اند دنبال جواز این مسئله گشته اند. [اما] چرا آنها نباید مانند دیگر مردم روی زمین کشوری را وطن خود قرار دهند که در آن به دنیا آمده اند و روزی شان را از آن به دست می آورند؟