بریده‌ای از کتاب ایران؛ نرسیده به امارات: روایتی از بوموسی، جنوبی ترین جزیره ایران اثر علیرضا رافتی

شاید روزی یک خانم اتو کشیده پشت باجه یک آژانس مسافرتی به یک مسافر بگوید: «اگه رفتید تنب، به هیچ وجه بازدید از قلعه انگلیسی‌ها رو از دست ندید. یکی از جاذبه‌های بی‌نظیر این جزیره است.» زخم‌ها به مرور زمان دمل می‌بندند و کم‌کم فقط جایی از آن‌ها روی پوست می‌ماند و خودشان طوری فراموش می‌شوند که پس از مدت‌ها حتی یادمان نمی‌آید این برآمدگی روی پوست، جای کدام حادثه است؟ قلعه‌هایی که استعمارگران اروپایی در مناطق جنوبی ایران از جمله قشم و هرمز و سواحل مکران و جاهای دیگر ساخته‌اند، هر کدام راوی یک جنایت‌اند که بر مردم آن منطقه رفته است. هر کدام یک زخم‌اند که دیگر دهانش را بسته و کسی یادش نمی‌آید وقتی تیزی استعمار لب این زخم را باز کرد چه شکوه‌هایی را لخته لخته بیرون می‌ریخت.