بریدۀ کتاب

درباره ساخت سِبیل چیزی که مشهور است اینکه محمد پاشا نامی در سال ۱۷۵۴ آن را ساخته و ریشه اسمش عربی است و به معنی «بنایی که در آن آب است» . اولیا چلبی در سیاحت‌نامه‌اش روایت جالب دارد از ساخت سبیل سارایوو. می‌گوید که سبیل‌ها در ابتدا سیصدتا بودند که طی سال‌ها و قرن‌ها از بین رفته‌اند و جایی هستند که مردم از آن آب می‌خورند و به عشق شهدای کربلا ساخته شده است. عشق به اهل بیت و به خصوص امام حسین (ع) بین اهالی بالکان چیز غریبی نیست. برای مثال مسلمانان کشور آلبانی در این کار سرآمد اهالی بالکان هستند. روز عاشورا در این کشور تعطیل رسمی است. آنها در بالای کوهی به نام تومور در تیرانا، پایتخت آلبانی، مقام حضرت عباس (ع) دارند. روایت‌های متفاوتی درباره این کوه وجود دارد و اصلی‌ترین داستان این است که درویشی خواب نما شده و حضرت عباس را با اسب دیده که به آنجا آمده است و قدمگاهی از حضرت که جای دو پا بر سنگ است هم آنجا وجود دارد. وقتی تیرانای آلبانی مجسمه حضرت عباس دارد، دیگر فلسفه سقاخانه بودن سبیل سارایوو عجیب به نظر نمی‌رسد. ظاهراً توی دل اروپا هم آب دادن به تشنگان یک معنا بیشتر ندارد.