بریده‌ای از کتاب زخم داوود اثر سوزان ابوالهواء

حاج سلیم همه چی رو دیده بود. اینکه جنگ چطوری شروع شده بود و چطوری اسرائیلیا زمینا رو گرفته بودن و چطوری ما رو بیرون کرده بودن. قصه ی اون قصه ی همه بود. قصه ی تحقیر شدن تا مغز استخوان، قصه ی اینکه ما رو مثل یک تیکه آشغال پرت کرده بودن جایی که حتی به درد موشها هم نمی خورد. قصه ی اینکه بدون هیچ حقی، بدون خونه، بدون زمین و بدون ملیت، کم کم از تاریخ زمین محو می شدیم و همه ی دنیا تولد یک کشور تازه رو تبریک میگفتن، کشوری که روی استخونای ما ساخته میشد، جایی که بهش میگفتن اسرائیل.