بریده‌ای از کتاب تا همین جا بس است اثر سودانیموس بوش

لازم نیست دوتا دوست وچه مشترک زیادی داشته باشن . شاید یکی شون از چراغ قوه ی خورشیدی خوشش بیاد و یکی شون از کتونی های شبرنگ...یکی شون ممکنه عاشق شکلات باشه ؛ اون هم یه عالمه شکلات . اما دوست ها معمولا یه وجه مشترک دارن ؛ اون هم حس شده طبعی شونه . منظورم این نیست که همه شون به موضوع های یکسانی می خندند . گاهی حتی شاید به همدیگه بخندن اما در نهایت ، دوست ها همیشه میتونن باهم بخندن .