بریدۀ کتاب

این سوال شما رو خود جناب نادر ابراهیمی جواب  داده.اینجایی که گفتن:
"من هرگز ضرورتِ اندوه را انکار نمی‌کنم؛چراکه می‌دانم هیچ چیز مثل اندوه، روح را تصفیه نمی‌کند‌ و الماس عاطفه را صیقل نمی‌دهد؛ اما میدان دادن به آن را هرگز نمی پذیرم ؛ چرا که غم حریص است و بیشتر خواه و مرزناپذیر،طاغی و سرکش و بَدلِگام."