بریده‌ای از کتاب انسان شناسی، جهان شناسی اثر محمدحسن وکیلی

به این بخش از کتاب که رسیدم یه مثالی به ذهنم رسید که احتمالا شما کتابخونای عضو بهخوان زیاد باهاش مواجه شدید. در ادامه چیزی که به ذهنم خطور کرد رو براتون مینویسم:

دیدید که آدما از افراد کتابخون سوالات مختلفی میپرسن از این قبیل که مثلا برای چی اینقدر کتاب میخونی؟ که چی بشه؟ 
جدا از اینکه ما برای کسب معرفت لازمه که به منابع مکتوب رجوع کنیم و یه سری دلایل دیگه، کتاب خوندن هم به نظرم جزو همین لذتهای غیرمادی و لذتهای روحی میتونه باشه.
توی این بریده کتاب هم دقیقا به این موضوع اشاره شده. لذتهای حسی و جسمانی توسط مرتبه‌ی پایین نفس درک میشن و لذتهای عقلی و روحی توسط مرتبه‌ی عالی نفس. 
جالبی قضیه اینجاست که مثل بدن که میتونه ورزیده باشه، نفس هم میتونه ورزیده بشه. منتهی هرچقدر نفس رو به لذتهای مادی و جسمی عادت بدیم از این ورزیدگیش کم میشه و دیگه نمیتونه از امور عقلی و عالی لذت ببره.