بریده‌ای از کتاب یادداشتهای شیطان اثر لئونید نیکلایویچ آندری یف

یک لحظه از انسان شدنم هست که آن را هرگز نمی توانم بدون وحشت به خاطر بیاورم؛زمانی که برای اولین بار صدای تپش قلبم را شنیدم.این صدای دقیق،بلند و منظم،که توأمان نوید مرگ و زندگی را می دهد،با ترس و تشویشی غریب به شگفتم می آورد.آنها همه جا ساعت نصب کرده اند،اما چه طور می توانند چنین ساعتی با ثانیه شماری سریع که تمام ثانیه های زندگی را همراهی می کند،توی سینه شان حمل کنند؟