بریده‌ای از کتاب دنیای شیرین ناتمام اثر مریم تیموری

وقتی والدین کاری را به‌جای فرزندشان انجام می‌دهند، ناخودآگاه طبق میل درونی خودشان رفتار کرده‌اند و با زبان بی‌زبانی می‌گویند انتظار داشته‌اند فرزندشان زودتر بجنبد یا کار را بهتر انجام دهد یا اینکه نحوه کار او والدین را قانع نکرده است. اگر این رفتار والدین ادامه یابد، در کودکان نوعی بی‌علاقگی به تمام فعالیت‌های روزانه‌شان به وجود خواهد آمد. کودکان در مقابل این رفتار والدین دو نوع واکنش از خود بروز می‌دهند: ۱.به تمام فعالیت‌ها بی‌اعتنایی می‌کنند؛ ۲.رفتاری تهاجمی به خود می‌گیرند. هر دوی این رفتار ها مخرب بوده و باعث ناسازگاری کودکان در مدرسه و جامعه می‌شوند؛ زیرا کودکان نیز باید مثل سایر اعضا عمل کنند و در مدت کوتاهی مطالب و فعالیت‌های زیادی را که در کودکی نیاموخته‌اند، فرابگیرند و سازگاری‌های اجتماعی بسیاری از خود نشان دهند؛ اما چون تحمل این وضعیت برای آنان سخت و ناخوشایند است و ممکن است موفق به این کار نشوند، خیلی زود از مدرسه خسته و بیزار می‌شوند.