دنیای شیرین ناتمام

دیدیه کالوه و 2 نفر دیگر

4.0

1 نفر |

1 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

خوانده‌ام

خواهم خواند

کتاب دنیای شیرین ناتمام، بازنویسی مریم تیموری.

بریدۀ کتاب‌های مرتبط به دنیای شیرین ناتمام

4.0

صفحۀ 133

دستیابی کودکان به بعضی مهارت ها، مثل راه رفتن و دستشویی رفتن، برای والدین بسیار مهم است؛ به‌طوری که والدینی که فرزندانشان به این مهارت‌ها دست می‌یابند، به خود می‌بالند و آن‌هایی که هنوز فرزندانشان این مهارت‌ها را کسب نکرده‌اند، مضطرب و نگران می‌شوند. متاسفانه، همین ویژگی باعث می‌شود والدین به پرتگاه ((مقایسه)) کشیده شوند و دراین‌باره با سایر والدین به گفت و گو بنشینند و کودکان را با همدیگر مقایسه کنند؛ اما معمولاً بحث دراین‌باره به جایی نمی‌رسد و نتیجه‌ای جز غرور بیجا برای عده‌ای و نگرانی بی‌مورد برای عده‌ای دیگر به بار نمی‌آورد؛ بنابراین، از نظر تربیتی، این مدل گفت و گو ها وقتی مفید خواهد بود که والدین درصدد فهمیدن این باشند که همسایگان یا دوستان برای دست‌شویی رفتن فرزندانشان چه می‌کنند.

زهرا عالی حسینی

دنیای شیرین ناتمام

دیدیه کالوه

4.0

صفحۀ 101

زهرا عالی حسینی

دنیای شیرین ناتمام

دیدیه کالوه

4.0

صفحۀ 142

اگر کودک بدون اتفاق مهمی بر زمین افتاد، بهتر است والدین بگذارند بر زمین بیفتد تا با خطر های برخی از کار ها آشنا شود. برای مثال، پیر ۲/۵ ساله با وجود مخالفت مادرش روی چهارپایه کنار پیشخوان آشپزخانه ایستاده بود که چهارپایه لغزید و بر زمین افتاد و پیر به لبه پیشخوان آویزان ماند. او با ترس، شروع به داد و فریاد کرد. مادر با مشاهده این وضعیت نزدیک آمد؛ اما قبول کرد که شاهد افتادن فرزندش روی زمین باشد؛ چون می‌دانست ترس این حادثه بیشتر از درد آن است. وقتی پسرک به زمین افتاد، مادر شروع به آرام کردن او کرد. سپس از وی خواست آنچه اتفاق افتاده است، برایش شرح دهد. پیر به شیوه خود ماجرا را تعریف کرد. در این هنگام، مادر تبسمی کرد و گفت: ((عزیزم، من که به تو گفته بودم این کار خطرناک است.)) پسرک سرش را به نشانه تایید تکان داد و تا مدت ها چنین حرکاتی از او دیده نشد. این‌گونه واکنش ها فقط هنگامی مجاز است که به کودکان آسیب جبران ناپذیر و حتی خفیفی وارد نشود. هدف این است که کودکان بفهمند چرا والدین اجازه نمی‌دهند به چیزها یا جاهای خطرناک نزدیک شوند تا در تنهایی نیز به سراغ آن‌ها نروند.

زهرا عالی حسینی

دنیای شیرین ناتمام

دیدیه کالوه

4.0

صفحۀ 31

یادداشت‌های مرتبط به دنیای شیرین ناتمام

زهرا عالی حسینی

1402/10/18

            کتاب درباره چگونگی ارتباط صحیح و مفید با کودکان و آموزش مهارت های رشد حسی_حرکتی کودکان زیر هفت سال است. و در سه فصل تنظیم شده:
۱-اصول ارتباط با کودکان خردسال
۲-ارتباط با کودکان از طریق بازی
۳-ارتباط با کودکان در محیط های اجتماعی
و درباره لزوم شناخت و درک توانایی های کودکان در هر سن و داشتن انتظارات به جا و متناسب با توانایی کودکان، نحوه صحیح گفت و گو و تعامل با کودک، کم و کیف همکاری و دخالت در کار های کودکان، ارتباط و آموزش مهارت ها و آداب به کودکان از طریق بازی، ویژگی های محیط مناسب رشد کودک، انتخاب اسباب بازی های مناسب برای کودک، نحوه آموزش آداب اجتماعی، راه های اجتماعی شدن کودک، معیار های انتخاب پرستار یا مربی خوب برای کودک و نحوه آموزش دستشویی رفتن، لباس پوشیدن و... حرف می‌زند.

برخی از نکات مهم کتاب:
● جدول های رشد، اگرچه اطلاعات ارزنده‌ای درباره توانایی های کودکان در هر سن ارائه می‌دهند، اما خطر مقایسه کردن را به دنبال دارند. از این رو والدین باید توجه داشته باشند که عقب‌تر یا جلوتر بودن توانایی کودک از دیگر کودکان مفهومی ندارد. و همه فعالیت ها، اعم از بازی کردن، دست‌شویی رفتن، حرف زدن و... برای کودک جنبه بازی دارد‌. در نتیجه هرچه بازی با کودک بیشتر؛ توانایی‌اش بیشتر!
● گفت و گو و ارتباط صحیح با کودکان از اهمیت بالایی برخوردار است. و اگر والدین نتوانند در سنین پایین چنین ارتباطی را فراهم کنند، ممکن است کودکان با افزایش سن دیگر نخواهند مشکلات خود را با آن ها در میان بگذارند.
● کودکان به کسانی علاقه‌مند می‌شوند که آن‌ها را درک کرده و به زبانشان صحبت کنند. به همین علت بعضی والدین فکر می‌کنند با تظاهر به کودک بودن می‌توانند کودکان را بهتر درک کنند، اما کودکان از این رفتار متنفر اند و این کار را نوعی تمسخر و توهین به خود می‌دانند.
● آموزش به کودکان صرفاً از طریق بازی صورت می‌گیرد.
● اسباب بازی مناسب، اسباب بازی گران قیمت نیست. بلکه اسباب بازی مناسب باید ساده باشد و اهداف تربیتی را دنبال کند. همچنین درست کردن موزه‌ای از انواع و اقسام اسباب بازی ها کودکان را نسبت به بازی بی‌میل می‌کند.
● برخی روان‌شناس ها معتقدند علاقه پسربچه ها به مادر و علاقه دختربچه ها به پدر بیشتر است. اما باید در نظر داشت به طور کلی علاقه کودکان به مادرانشان بیشتر است. زیرا وقت بیشتری را با او می‌گذرانند و زحمت و مسئولیت بیشتری بر عهده مادر است و کودکان در تمام طول روز با وی در ارتباط اند. از این رو پدر ها باید سعی کنند وقت بیشتری را به کودک خود اختصاص دهند، تا در آینده شکافی میان آن‌ها و فرزندشان نیفتد و علاقه‌مندی و تربیت کودک به یکی از والدین محدود نشود.
● صحبت نکردن کودک جلوی دیگران و در مهمانی ها دلیل بر خجالتی بودن او نیست. بلکه کودک در مواجهه با محیط ها و آدم های جدید حس کنجکاوی و اکتشاف دارد. و بعد از اکتشاف می‌تواند به راحتی ارتباط برقرار کند.