بریده‌ای از کتاب تاریک ماه اثر منصور علیمرادی
1404/5/10
4.1
7
صفحۀ 208
آدمی وقتی که تنهاست با خودش خیال‌ها می‌کند خورشید، دقیق می‌شود به هر چیزی، دنیا را طور دیگری می‌پاید، با چشم دیگری، صداها را بهتر می‌شنوی، به جنس و جای صدا فکر می‌کنی، حتی به صدای خودت.
آدمی وقتی که تنهاست با خودش خیال‌ها می‌کند خورشید، دقیق می‌شود به هر چیزی، دنیا را طور دیگری می‌پاید، با چشم دیگری، صداها را بهتر می‌شنوی، به جنس و جای صدا فکر می‌کنی، حتی به صدای خودت.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.