بریده‌ای از کتاب سباستین: سفرنامه و عکس های کوبا اثر منصور ضابطیان

بغلش می‌کنم و می‌اندازمش به هوا و از خنده ریسه می‌رود. مثل همهٔ بچه‌های دیگر جهان است؛ بی‌بغض و آرام. در دنیایی که شبیه دنیای همهٔ بچه‌هاست و آدم را مثل همیشه به فکر می‌برد که این دنیای مشترک، از کجای زندگی آدم‌ها، جدا می‌شود که دیگر تاب تحمل هم را نداریم.