بریده‌ای از کتاب درباره تقسیم کار اجتماعی اثر امیل دورکیم

اگر مدتی بعد نظامهای صنفی کارشان به ادغام در دولت می‌انجامد و بصورت چرخ و دنده‌های ماشین اداری در میآیند، نباید این وضعیت را برای آنها یک پیروزی افتخارآمیز تلقی کرد، بلکه آنرا باید یک وابستگی ناراحت‌کننده دانست. ورود آنها به دولت برای آن نیست که به واسطه خدمات اجتماعی‌شان حق دارند جائی را در دولت اشغال کنند، بلکه فقط برای آنستکه قدرت حکومتی بهتر و آسانتر بتواند آنها را تحت نظر بگیرد. لواسور میگوید: «نظام صنفی بصورت قیدی درمیآید که اصناف را اسیر میکند و هرقدر که کار آنها سخت‌تر میشود و یا برای دولت لازم‌تر میگردد، دست امپراطوری این قید را بیشتر می‌فشارد.»