بریده‌ای از کتاب پیرمرد و دریا اثر ارنست همینگوی

«پس شب به‌خیر. صبح بیدارت می‌کنم.» پسر گفت: «تو ساعت شماطهٔ منی.» پیرمرد گفت: «ساعت شماطهٔ منم پیریه. پیرمردا چرا این‌قدر زود بیدار می‌شن؟ برای اینکه روزشون درازتر بشه؟» پسر گفت: «چه می‌دونم؟ من می‌دونم که بچه‌ها دیر بیدار می‌شن، خوابشون هم سنگینه.» پیرمرد گفت: «آره. یادم هست. سر وقت بیدارت می‌کنم.» «دلم نمی‌خواد او بیدارم کنه. اگه او بیدارم کنه مثل اینه که انگار به من حکم می‌کنه.» «می‌دونم.»