بریده‌ای از کتاب آقای ایرانشهر؛ سفرنامه ی یک تبعید اثر رحیم مخدومی

از همه مهم‌تر، انجام سریع و بموقع تکلیف است. در خود ایرانشهر، جوانان مومن و انقلابی کم نبودند، اما اولین کسی که به دیدار تبعیدی تازه از راه رسیده می‌رود، این جوان زاهدانی است. به تعبیر امروز طلبه، «آتش به اختیار» است؛ یعنی اهل تشخیص درست، عمل بموقع، ایستادن پای عمل... تا کجا؟ تا شهادت.