بریده‌ای از کتاب سمفونی مردگان اثر عباس معروفی
1404/3/10
4.3
397
صفحۀ 17
«آدم ها هم مثل درخت ها بودند.یک برف سنگین همیشه بر شانه های آدم وجود داشت و سنگینی‌اش تا بهار دیگر حس می‌شد. بدیش این بود که آدم‌ها فقط یک‌بار می‌مردند و همین یک‌بار چه فاجعه‌ی دردناکی بود.»
«آدم ها هم مثل درخت ها بودند.یک برف سنگین همیشه بر شانه های آدم وجود داشت و سنگینی‌اش تا بهار دیگر حس می‌شد. بدیش این بود که آدم‌ها فقط یک‌بار می‌مردند و همین یک‌بار چه فاجعه‌ی دردناکی بود.»
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.