بریده‌ای از کتاب نیم دانگ پیونگ یانگ اثر رضا امیرخانی

تقریباً مثل همه‌ی سیاست‌مداران صحبت می‌کند. سیاست‌مدار معمولا در زمین دیگری بازی می‌کند. مثلا سوال همه این است که آیا راهکاری برای کاهش نرخ بی‌کاری داریم یا نه؟ سیاست‌مدار پاسخ می‌دهد که در شرایطی که کشور گرفتار آفتاب وحشتناک است و ضایعات پوستی مشکل اول ماست، همین ابرهای شمالی را باید غنیمت شمرد. به شرط آن که باران ملایم ببارد ... افکار عمومی احتمالا حدس می‌زند که بی‌کاری به بحران بدل نمی‌شود اما واقعیت آن است که سیاست‌مدار می‌خواهد بگوید که در معرض جنگ بزرگی هستیم! هر گفته‌ی سیاست‌مدار در تابعی ذهنی تبدیل می‌شود به نوعی خروجی که با گفته‌ای اولیه تناسبی ندارد الزاماً...