بریده‌ای از کتاب آغازی بر یک پایان اثر سید مرتضی آوینی
1402/6/2
صفحۀ 87
با غلبه‌ی نسبیت حقیقت، دیگر بشر از مطلق حقیقت و حقیقت مطلق پرسش نمی‌کند و نشانه‌ی این غلبه ایمان آوردن به «باورهای ذاتا پارادوکسیکال» و متناقض است و از جمله این باور که «انسان آزاد است هر دینی را که می‌خواهد اختیار کند» که در ذات خویش نفی دین و دین‌داری را نهفته دارد. دین و دین‌داری نشانه‌ی جست‌وجو برای وصول به حقیقت است و تنها انسانی به این حکم ایمان می‌آورد که دیگر در جستجوی حقیقتی نیست.
با غلبه‌ی نسبیت حقیقت، دیگر بشر از مطلق حقیقت و حقیقت مطلق پرسش نمی‌کند و نشانه‌ی این غلبه ایمان آوردن به «باورهای ذاتا پارادوکسیکال» و متناقض است و از جمله این باور که «انسان آزاد است هر دینی را که می‌خواهد اختیار کند» که در ذات خویش نفی دین و دین‌داری را نهفته دارد. دین و دین‌داری نشانه‌ی جست‌وجو برای وصول به حقیقت است و تنها انسانی به این حکم ایمان می‌آورد که دیگر در جستجوی حقیقتی نیست.
6
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.