بریده‌ای از کتاب جنبش دانشجویی در ایران اثر شهریار زرشناس

طراحان سیستم به شدت بوروکراتیک و خلاقیت کُش و مدرک گرا و ظاهر بین نظام آموزشی عالی کشور [که اکثراً از فراماسونی ها و هم دست رژیم رضاشاه بودند] می خواستند پروسه ی آموزش دانشگاهی سه کارکرد اساسی را انجام دهد: ١. مفروضات و باورهای اومانیستی را به عنوان حقایق مطلق و مقدّس «علمی» به جوانان القاء نموده و افق نگاه و تعلّقات عاطفی آنان را در مسیر غرب گرایی و مرعوبیت و مجذوبیت نسبت به مدرنیته قرار دهد. ٢. به ترویج سکولاریسم پرداخته و در حد امکان به تقویت گرایش های لائیک دست زده و حقایق معنوی و دینی را به عنوان خرافات و موهومات محکوم نموده و آداب و عادات رفتاری مدرن را جانشین الگوهای رفتاری مُلهم از فرهنگ اسلامی نماید. ۳. طیف نیروهای تکنوکرات و بوروکرات و قلم به دست و پروپاگاندیست مورد نیاز استبداد شبه مدرن برای تداوم سلطه ی خود در ایران و چرخاندن ساختار شبه بوروکراسی عقیم و صنایع مونتاژ و وابسته و اقتصاد سرمایه داری غير مولد و رانت خوار دست پرورده ی استعمارگران در ایران را جهت تحکیم و تداوم سلطه ی امپریالیزم تربیت نماید.