بریده‌ای از کتاب حاج فلسطین: مرور خاطره محور و تحلیلی زندگی شخصی، اعتقادی و نظامی شهید حاج عماد مغنیه از کودکی تا شهادت اثر الهه آخرتی

پس از ربوده شدن حاج احمد متوسلیان و سه دیپلمات دیگر کشورمان،عماد بی تاب و بی قرار اصرار می‌کرد تا زمان باقی است و فالانژها و اسرائیلی ها دست به انتقال احتمالی اسرا از لبنان به اسرائیل نزده‌اند،با انجام یک عملیات گروگان گیری،زمینه مبادله احمد و سه عزیز دیگرمان را فراهم کند............. دل شوره داشت که این فرصت طلایی و کوتاه از دست برود و دیگر نشود کاری برای اسرا انجام داد؛با این وجود در آن برهه زمانی بحث مذاکره در خصوص آزادی این عزیزان داغ بود و تحلیل های دیپلماتیک،انجام فعالیت نظامی را به ضرر مذاکرات می دانست؛البته این طور نبود که عماد مخالفتی با مذاکرات داشته باشد تنها بر این مسئله پافشاری می‌کرد که برای ورود به مذاکره نیز باید دست پری داشت ودر غیر این صورت،صرف اصرار بر آزادی اسرا یا هر نوع خواسته ای راه به جایی نخواهد برد. در نهایت با وجود تمام این اصرار های دلسوزانه،اجازه عملیات صادر نشد تا دیپلماسی مذاکره در خصوص آزادسازی احمد متوسلیان و همراهانش به کار گرفته شود.نتیجه هم این شد که امروز سی و چند سال از اسارت حاج احمد و دیپلمات های ما می گذرد و دیگر دست کسی به جایی نمی رسد.