بریده‌ای از کتاب بر جاده های آبی سرخ؛ بر اساس زندگی میرمهنای دغابی اثر نادر ابراهیمی

آن‌کسَ که شتاب دارد، عاشق نیست، تشنه‌یی‌ست که معشوق را چشمهٔ آب شیرین تصور کرده است. وقتی دوید و رسید و نوشید و وَرَم کرد، رها می‌کند و می‌رود. محبوب، چشمهٔ آبِ شیرین نیست، هوای خنک دمِ صبح است.