بریده‌ای از کتاب جستارهایی در باب عشق اثر آلن دوباتن

در هر رابطه ای لحظه ای مارکسیستی وجود دارد،لحظه ای که آشکار میشود عشق دوجانبه است و راه حل آن بستگی به ایجاد تعادل میان عشق به خود و نفرت از خود دارد.چنانچه نفرت از خود دست بالا را ببرد،در آنصورت کسی که عشق را دریافت کرده اعلام میکند که معشوق (به هر بهانه ای که بخواهید) لایق او نیست (لیاقت نداشتن به این معنی که ارزشش را ندارد) . حال اگر عشق به خود دست بالا را ببرد هر دو طرف ممکن است بپذیرند که دیدن عشق دوجانبه ، لزوما شاهدی بر حقارت معشوق نیست.بلکه گویای این است که خودشان تا چه اندازه دوست‌داشتنی بوده اند.