بالای سر هر داستان عاشقانه ای،این تفکر،هرچند وحشتناک و نادانسته،آویزان است که چگونه پایان می‌یابد.درست به این میماند که در عین سلامت و نیرو بکوشیم به مرگمان فکر کنیم.حداقل در مورد دوم خیالمان راحت است ،این آسایش خاطر را داریم که بعد از مردن چیزی حس نخواهیم کرد

عشاق می‌توانند داستان عشق خود را بکُشند فقط به این دلیل که قادر نیستند ناپایداری و خطرکردنی را که تجربه خوشلختی شان به آنها عرضه کرده تاب بیاورند

اینکه می‌تونم اینطور از تو متنفر باشم،لذتبخشه،منو مطمئن میکنه که تو تحملشو داری،که می‌تونم بهت بگم برو گمشو و تو هم چیزی به طرفم پرت میکنی و سرجات میمونی

لذت وابسته بودن به کسی،در مقابل وحشت فلج کننده ای که این‌گونه وابستگی به وجود می‌آورد،رنگ میبازد

آغاز انقلاب ها از جنبه ی روانشناختی،عجیب شبیه برخی روابط عاطفی:تاکید بر اتحاد ، حس قدرت مطلق ،تمایل به از بین بردن اسرار (و ترس از مخالفت که خیلی زود منجر به پارانویای معشوق میشود و نتیجه اش به وجود آمدن نوعی پلیس مخفی است).