بریده‌ای از کتاب سلوک اثر محمود دولت آبادی

که چون عشق جای تهی کند، تهیگاه آن را مرگ میتواند پر کند یا نفرت؛ و بعضاً هر دو با هم. اما چگونه میتوانی نفرت داشته باشی از زلالی آی چشمه ساری من گوارای تو بود و ستوده تو و چنان چون یک آیین حیاتی قدیمی می‌ستودیش.