بریده‌ای از کتاب عربیکا اثر یامین پور

چندی پیش ویدیوهایی دیدم از برخی کلینیک های روان شناسی و مشاوره که از تکنیک جالبی برای درمان افسردگی استفاده می کنند: تکنیک مواجهه با یک تلخی واقعی بزرگ. آن ها اردوهای بازدید از غسالخانه و سردخانه و نشستن در قبرهای قبرستان را راه اندازی کرده اند. در همین تهران گروه گروه زن و مرد غالبا مرفه افسرده را به گورستان ها می برند. ویدیوهای عجیبی از گریه و فریاد این افراد موجود است و مهم تر اینکه واقعا جواب می دهد! زندگی نرمال و روتین برای انسان مدرن آغاز پوچی و بی معنایی است. هرچند که تلاش کند از طریق تفریحات غیرمتعارف آن را بپوشاند.فقدان یک موقعیت که انسان را بر لبه حقیقت وجودش بنشاند و تلاش را برای فرارفتن و غلبه بر آن‌بر انگیزد و قلب زندگی را به تپش وادارد سرآغاز افسردگی بسیاری از مردم اسا. زندگی آنگاه که به مجموعه ای از عادات تکرار شونده در شرایط ثبات و نرمال بدل شود،انسان را به خود ویران سازی سوق می دهد.ما از این زندگی چه می خواهیم؟رسیدن به این مرحله؟!