بریده‌ای از کتاب شمس الوحی تبریزی اثر عبدالله جوادی آملی
1404/4/14
صفحۀ 228
همانگونه که در جهان تکوین، عرش و فرش هست، در هستی انسان نیز عرش و فرش وجود دارد. فرش انسان، طبیعت او و عرش وی، قلب و روح اوست. «قلبُ المؤمنِ عرشُ الرحمٰن» این عرش، مانند عرش الهی که بر آب استوار است _«وَ کانَ عرشُهُ عَلی الماءِ»_ باید بر آب استوار باشد. آبی که عرش انسان بر آن استوار است، «اشک» است.
همانگونه که در جهان تکوین، عرش و فرش هست، در هستی انسان نیز عرش و فرش وجود دارد. فرش انسان، طبیعت او و عرش وی، قلب و روح اوست. «قلبُ المؤمنِ عرشُ الرحمٰن» این عرش، مانند عرش الهی که بر آب استوار است _«وَ کانَ عرشُهُ عَلی الماءِ»_ باید بر آب استوار باشد. آبی که عرش انسان بر آن استوار است، «اشک» است.
(0/1000)
نظرات
1404/4/14
«وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ» و خدا همه چیز را از آب، حیات بخشید و قلب ما را هم از گریهٔ بر شما... #حسین‌جآن 🤍
3
3
دختری که در اعماق کتاب‌ها افتاد
1404/4/14
0