بریده‌ای از کتاب شمس الوحی تبریزی اثر عبدالله جوادی آملی

بریدۀ کتاب

صفحۀ 228

همانگونه که در جهان تکوین، عرش و فرش هست، در هستی انسان نیز عرش و فرش وجود دارد. فرش انسان، طبیعت او و عرش وی، قلب و روح اوست. «قلبُ المؤمنِ عرشُ الرحمٰن» این عرش، مانند عرش الهی که بر آب استوار است _«وَ کانَ عرشُهُ عَلی الماءِ»_ باید بر آب استوار باشد. آبی که عرش انسان بر آن استوار است، «اشک» است.

همانگونه که در جهان تکوین، عرش و فرش هست، در هستی انسان نیز عرش و فرش وجود دارد. فرش انسان، طبیعت او و عرش وی، قلب و روح اوست. «قلبُ المؤمنِ عرشُ الرحمٰن» این عرش، مانند عرش الهی که بر آب استوار است _«وَ کانَ عرشُهُ عَلی الماءِ»_ باید بر آب استوار باشد. آبی که عرش انسان بر آن استوار است، «اشک» است.

54

6

(0/1000)

نظرات

«وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ»
و خدا همه چیز را از آب، حیات بخشید
و قلب ما را هم از گریهٔ‌ بر شما...

#حسین‌جآن 🤍
3

2