اهل بیت عصمت (علیهم السلام) عِدل قرآن حکیم اند؛ به طوری که اگر این کتاب الهی به صورت انسان کامل متجلی شود، همانا در کسوت اهل بیت وحی، متمثل می گردد و اگر این ذوات قدسی به صورت کتاب تدوینی ظهور کنند، در جامۀ قرآن حکیم متجلی می شوند، لذا هماره همتای وحی الهی بوده و خواهند بود. حضرت امیر مؤمنان در این‌باره فرمود: فانزلوهم بأحسن منازل القرآن و ردوهم ورود الیهم العطاش (نهج البلاغه خطبه ۸۷)

همانگونه که در جهان تکوین، عرش و فرش هست، در هستی انسان نیز عرش و فرش وجود دارد. فرش انسان، طبیعت او و عرش وی، قلب و روح اوست. «قلبُ المؤمنِ عرشُ الرحمٰن» این عرش، مانند عرش الهی که بر آب استوار است _«وَ کانَ عرشُهُ عَلی الماءِ»_ باید بر آب استوار باشد. آبی که عرش انسان بر آن استوار است، «اشک» است.