بریدۀ کتاب

در نیمۀ دوم قرن سیزدهم هجری قمری و به موازات گسترش نفوذ غرب زدگی شبه مدرن و برخی مظاهر آن در ایران، طیفی از فراماسون ها در داخل برخی خانقاه ها و محافل و حلقه های صوفیه نفوذ کردند و حتی بعضی قطب های متصوفه به عضویت لژهای ماسونی درآمدند. به موازات این امر، به تدریج حالتی پدیدار شد که برخی روشن فکران یا روشن فکر زده های مأیوس و گرفتار نیست انگاری ابسورد شبه مدرن کوشیدند تا از طریق برخی وجوه تصوف و نوعی تفسیر مدرنیستی از صوفی گری مفری[گریزگاهی] برای اضطراب و بحران های ناشی از یأس انگاری شبه مدرن پیدا کنند.