بریدۀ کتاب

یون فوسه می‌گوید شعر گفتن یعنی گوش سپردن نه اینکه بخواهی طرحی نو دراندازی سرودن یعنی سخن گفتن از امری که از قبل هم موجود است برای همین هم هست که وقتی آدم شعری معرکه می‌خواند اغلب این حس رو دارد که قبلاً هم این را تجربه کردم منتها هیچگاه آن را بروز ندادم