بریده‌ای از کتاب امدادهای غیبی در زندگی بشر اثر مرتضی مطهری

غزالی می‌گوید ما از آن جهت نور را می‌شناسیم که گاهی هست و گاهی نیست، در یک جا هست و یک جا نیست؛ اگر وضع نور چنین می‏بود که همیشه جهان روشن بود، به طور یکنواخت هم روشن بود، سایه و تاریکی نبود، افول و غروبی نبود، در این وقت چیزی را که هرگز نمی‏شناختیم و به وجودش پی نمی‌بردیم همین نور بود که ظاهرترین اشیاء است و ظاهر کننده چیزهای دیگر است.