بریده‌ای از کتاب همرزمان حسین(ع) اثر سیدعلی خامنه ای
1403/3/4
4.8
41
صفحۀ 15
امیرالمؤمنین(ع) در نامه ۴۵ نهج البلاغه فرمود: «هر مأمومی امامی دارد که به آن امام اقتدا میکند،دنباله رو آن امام است و باید دنبال آن امام برود؛والّا امامِ او نیست و او هم مأموم او نیست.پس مسئله ی اقتدا کردن و دنبال خطّ سیر و زندگی امام رفتن،مطلبی است لازم و مقتضای لفظ امام و مأموم. مثل اینکه فرضاً در نماز جماعت،امام در حال سجده است شما به یک باره بلند شوید بایستید یا به یک باره بروید به ركوع، بعد هم بگویید بنده نماز جماعت میخواندم و مأموم این امام بودم.خب این حرف و این ادّعا،جز خنده و تمسخر،هیچ عکس العملی را ایجاد نمیکند.
امیرالمؤمنین(ع) در نامه ۴۵ نهج البلاغه فرمود: «هر مأمومی امامی دارد که به آن امام اقتدا میکند،دنباله رو آن امام است و باید دنبال آن امام برود؛والّا امامِ او نیست و او هم مأموم او نیست.پس مسئله ی اقتدا کردن و دنبال خطّ سیر و زندگی امام رفتن،مطلبی است لازم و مقتضای لفظ امام و مأموم. مثل اینکه فرضاً در نماز جماعت،امام در حال سجده است شما به یک باره بلند شوید بایستید یا به یک باره بروید به ركوع، بعد هم بگویید بنده نماز جماعت میخواندم و مأموم این امام بودم.خب این حرف و این ادّعا،جز خنده و تمسخر،هیچ عکس العملی را ایجاد نمیکند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.