بریده‌ای از کتاب حماسه‌ی سجادیه؛ تویی به جای همه اثر سیدمهدی شجاعی

دوست دارم نامه‌هایی را که معاویه برای علی نوشته ببینید! غوغا کرده این حرام‌زاده دوست‌داشتنی. جوری با علی حرف می‌زند که انگار او علی است و علی، معاویه. جوری او را از تعلقات به دنیا پرهیز می‌دهد که انگار خودش بی تعلق‌ترین موجود نسبت به دنیاست. عشق می‌کنم وقتی نامه‌هایش را مرور می‌کنم. نامه‌هایش را روزی هزار بار می‌خوانم و خسته نمی‌شوم. معاویه همه کسانی که مرا خون به جگر کردند جوری از هستی ساقط کرد که در دلم قند آب می‌شد. من اما بعد از مرگ معاویه، بیش از هر کسی، به مروان، امیدوار و دل‌خوشم.