بریده‌ای از کتاب دروازه مردگان؛ قبرستان عمودی اثر حمیدرضا شاه آبادی
1404/5/7
4.4
117
صفحۀ 154
وقتی عزیزترین کس آدم می‌ره یه بخشی از وجود اون آدم رو هم با خودش می‌بره. یه جایی از وجود آدم برای همیشه خالی می‌مونه. این جای خالی می‌شه جای رفت و آمد هزار فکر و خیال، هزار جور حسرت و افسوس.
وقتی عزیزترین کس آدم می‌ره یه بخشی از وجود اون آدم رو هم با خودش می‌بره. یه جایی از وجود آدم برای همیشه خالی می‌مونه. این جای خالی می‌شه جای رفت و آمد هزار فکر و خیال، هزار جور حسرت و افسوس.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.