بریده‌ای از کتاب عین عاشقی اثر حسین وحدانی

عاشقی، رفتن راه است؛ جسارت روبه‌رو شدن با صد‌ها انتخاب. رنجی که به تحملش می‌ارزد، کشیدنِ دردِ زخم‌هایی است که بر پایمان می‌نشیند، وقتی قدم در نامطمئن‌ها می‌گذاریم؛ بی‌ فکرِ شاید، بی مخدرِ امید. عاشقی، رها کردن طنابی است که دو سرش به هیچ بند است.