بریده‌ای از کتاب دایی وانیا اثر آنتون چخوف
1404/1/23
3.8
12
صفحۀ 39
آن‌هایی که صد یا دویست سالِ دیگر پس از ما بیایند ما را به‌خاطر این‌که این طور زندگی‌مان را احمقانه و این اندازه مبتذل گذرانده‌ایم، نخواهند بخشید شاید آن‌ها وسیله‌یی برای خوش‌بختی بیابند ولی ما... من و تو فقط به یک امید زنده‌ایم و آن این‌که وقتی برای همیشه در تابوت‌مان خوابیدیم، اشباحی شاید خوش‌آیند به سراغ‌مان بیایند.
آن‌هایی که صد یا دویست سالِ دیگر پس از ما بیایند ما را به‌خاطر این‌که این طور زندگی‌مان را احمقانه و این اندازه مبتذل گذرانده‌ایم، نخواهند بخشید شاید آن‌ها وسیله‌یی برای خوش‌بختی بیابند ولی ما... من و تو فقط به یک امید زنده‌ایم و آن این‌که وقتی برای همیشه در تابوت‌مان خوابیدیم، اشباحی شاید خوش‌آیند به سراغ‌مان بیایند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.