بریدۀ کتاب

با نوک عصایش میز را نشان داد و گفت : اینجاست که وقتی می می‌میرم مرا روی آن می‌خوابانند. اینجاست که از جنازه‌ام دیدن می‌کنند. از فکر اینکه اینکه مبادا همان لحظه روی میز بخوابد و بمیرد و شباهتش را با مومیایی نمایشگاه تکمیل کند،ترس مرا فرا گرفت و از تماس با او اندامم به لرزه افتاد.