بریدۀ کتاب

ارداویراف نامه(ارداورازنامه) در 8800واژه، به قلم یک موبد زرتشتی به رشته ی تحریر درآمده است. این داستان، شرح سفر روحانی اردی ویراف به جهان دیگر، و توصیف بهشت و دوزخ است. موبدان در دارابگرد فارس جمع می شوند و تصمیم می گیرند که کسی را به آن جهان بفرستند، تا از آنجا، خبری باز آورد. به این منظور، پارساترین موبد را به نام یا لقب ((ارداوراز)) برمی گزینند، و روانه ی آن سفر روحانی می کنند. راوی، در سفر خود(که به لحاظ موضوعی، سیر العباد الی معاد و کمدی الهی دانته نیز به آن شبیه اند.) به توصیف بهشت، زنان پارسا، شبانان، کدخدایان، مراقبان روستاها، آموزگاران و صلح دوستان می پردازد؛ و چون به وصف دوزخ می رسد، با تفصیل بیشتری به توصیف آن می پردازد.