بریدۀ کتاب

پیش خودم خوابی را مجسم می‌کنم که بیشتر وقت ها تکرار می‌شود. خوابی مشخص! همیشه هم همان است. می‌بینم یک نفر دارد تعقیبم می‌کند. من هم خودم را پشت دری یا آینه‌ای پنهان می‌کنم. به طرز حقارت باری قایم می‌شوم. آن شخص هم خوب می‌داند من کجا پنهان شده‌ام، ولی به عمد تظاهر می‌کند که نمی‌داند کجا هستم. تا به این ترتیب عذابم را طولانی تر کند‌ و از ترسیدن من لذت ببرد.