بریدۀ کتاب

آزادی با احساس آزادی متفاوت است؛ همان گونه که استبداد با احساس استبداد. در بسیاری از کشورهای استبداد زده مردم در درازمدت احساس نیاز به آزادی را از دست می‌دهند و به فضای موجود عادت می‌کنند. (یادم می‌آید که در میدانی در پیونگ یانگ کلی دانش آموز جمع شده بودند و سرودی می‌خواندند که معناش می‌شد ما شادترین مردم جهانیم. و به نظرم به این باور داشتند چون امکان مقایسه نداشتند.) این اتفاق در ایران رنگی دیگر دارد. در منطقه، ایران در بسیاری موارد مشکل‌ش احساس عدم آزادی است و در بزرگ نمایی این احساس، قطعاً تک‌صدایی رسانه‌ای بیشترین تاثیر را دارد.