بریده‌ای از کتاب ارمیا اثر رضا امیرخانی
1404/3/2
3.8
133
صفحۀ 253
«رب اشرح لی صدری» خدا سینه‌ام را بشکاف. آی خدا. سینه‌ام را آن‌قدر گشاد کن که همه چیز توش جا شود! با همین مته بشکافش! کارم را هم هرجوری می‌خواهی آسان کن، سخت کن. حرفم را بفهمند، نفهمند. تو زبانم عقده باشد، نباشد. این‌ها دیگر مهم نیست. «ویسرلی امری» و «یفقهوا قولی» ش «واحلل عقدة من لسانی» ش مال خود موسا! نخواستیم!
«رب اشرح لی صدری» خدا سینه‌ام را بشکاف. آی خدا. سینه‌ام را آن‌قدر گشاد کن که همه چیز توش جا شود! با همین مته بشکافش! کارم را هم هرجوری می‌خواهی آسان کن، سخت کن. حرفم را بفهمند، نفهمند. تو زبانم عقده باشد، نباشد. این‌ها دیگر مهم نیست. «ویسرلی امری» و «یفقهوا قولی» ش «واحلل عقدة من لسانی» ش مال خود موسا! نخواستیم!
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.