بریدۀ کتاب

یکی از بیمارانم که اتفاقا نتیجه خوبی از داروهای ضدافسردگی گرفته بود می‌گفت دیگر موقع تبلیغات المپیک گریه نمی‌کند. وقتی احوالات سابقش را تعریف می‌کرد می‌خندید و خوشحال بود از اینکه به‌خاطر درمان افسردگی و اضطرابش جنبه‌های احساساتی شخصیتش را از دست داده است. ولی وقتی نتوانست در مراسم ختم مادرش گریه کند تعادلش به‌هم خورد. او داروهای ضدافسردگی را کنار گذاشت و اندکی بعد طیف وسیع‌تری از عواطف، از جمله اضطراب و افسردگی را تجربه کرد. او تصمیم گرفت حال‌های بد را تجربه کند ولی احساس انسان بودن داشته باشد. به نظر او ارزشش را داشت.