بریدۀ کتاب

بسم الله «جایگاه مهمِ مردم در حرکت سیاسی ائمه(ع)» روایتی از حضرت صادق(ع) است که می فرماید:« وَقَتَ هذَا الاَمرَ فِی السَّبعینَ» در تقدیرات الهی این بوده که با فاصله ی سی سال از شهادت امیرالمومنین (ع) و ده سال بعد از شهادت امام حسین(ع) امر حکومت به دست اهل بیت برگردد. منتها، نتیجه ی به این بزرگی، کی حاصل می شود؟ وقتی مردم، مقدماتش را با اراده و با تصمیم خودشان فراهم کرده باشند. خدای متعال که با کسی قوم و خویشی ندارد! کاری که به عهده ی مردم بود، انجام نگرفت. کاری که به عهده ی امام حسن و امام حسین(ع) بود، آنها انجام دادند؛ اما کاری که به عهده خواص بود _ از عبدالله جعفر و عبدالله عباس تا بقیه _ انجام نشد.حتی همان هایی که بعد به کربلا آمدند و همراه با امام حسین جنگیدند، در زمان جناب مسلم کاری که باید می کردند، نکردند. کوتاهی کردند، و اِلّا مُسلِم آن طور نمی شد. باید قضیه را تمام می کردند که نکردند. خب؛ این نکردن ها، موجب شد که حادثه ی کربلا پیش آید.