بریده‌ای از کتاب از امید تا تردید اثر شهریار زرشناس

در تمامی این زبان های مهم اروپایی[انگلیسی، آلمانی، فرانسه و ایتالیایی]، در توصیف این دوران[عصر به اصطلاح روشنگری] از آن به عنوان درخشش و روشنایی ای نام برده اند که وجه تسمیه آن تلقیِ خودبنیادانگارانهِ نفسانی مدرنیست هاست که اسیر توهم و غفلت، تبعیت از ولایت دینی و تفکر وحیانی را معادل تاریک اندیشی دانسته و در مقابل آن بندگی ولایت نفس اماره در ساحت اسارت بار اومانیسم را روشنگری نامیده اند.