بریده‌ای از کتاب بالزاک روایت: رمان نویسان 1 اثر شهریار زرشناس

در قرن ۱۷ و ۱۸ یکی از کانون‌های ترویج فرهنگ اومانیستی و مدرن، سالن‌هایی بود که معمولاً افراد اشرافی، صاحبان و متولی آنجا بودند. بسیاری از نویسندگان دوران روشنگری نخستین نمایشنامه‌ها، اشعار و داستان‌های خود را در این سالن ها می‌خواندند؛ خیلی وقت‌ها برخی از این نویسندگان با هزینه ی مادام های اشرافی زندگی می‌کردند؛ هزینه ی زندگی دیدرو، ولتر و... را همین مادام ها داده اند، یعنی می‌توان گفت، تا حدودی آن‌ها، هزینه ی دوران روشنگری را پرداخت کرده اند. بنابراین ما با یک اشرافیت مدرن رو به رو هستیم که از نظر فکری، رویکردهایی مدرنیستی دارند و این اشرافیت با جریان‌های روشنفکران ضد اشرافی نمایندگان بورژوازی همسو بود و هزینه آن‌ها را می داد. گاهی بسیاری از این مادام ها با آن‌ها وارد روابط نامشروع می‌شوند و فرزندان نامشروع زیادی داشتند؛ ولتر نیز فرزندان نامشروع بسیاری دارد.