بریده‌ای از کتاب عرفان حافظ اثر مرتضی مطهری

من حقیقتاً تعجب می‌کنم از یک عده مردمی که مثل اینکه دستی و دستگاهی هست که حالا هرجور هست امثال حافظ را به یک شکلی مسخ کنند که از این راه و به این وسیله بالاخره به جای اینکه فکر مردم را بالا ببرند و تعالی بدهند، مردم را به سوی فساد و تباهی و انحراف سوق بدهند. می‌گویند اصلاً حافظ معتقد به معاد و عالم بعد از مرگ نبوده؛ حالا خود بیچاره چه می‌گوید، آنها چه می‌گویند. حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم‏ خوشا دمی که از این چهره پرده برفکنم‏ چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانی است‏ روم به روضه رضوان که مرغ آن چمنم‏