بریده‌ای از کتاب و کسی نمی‌داند در کدام زمین می‌میرد اثر مهزاد الیاسی بختیاری

ولی در مسیر سفرم چیزی جز اجتماعِ سوگوار تجربه‌های پریده رنگ دستم را نگرفته بود. هر بار در زندگی معنایی می‌یافتم، معنا فقط لحظه‌ای دوام می‌آورد و بعد در انبوهی از ندانستن‌های بسیار دود می‌شد و به هوا می‌رفت.