بریده‌ای از کتاب نازنین اثر فیودور داستایفسکی

می‌گویند کسانی که می‌روند لبه‌ی پرتگاه می‌ایستند انگار خود به خود به ته دره کشیده می‌شوند و به نظر من خیلی از خودکشی‌ها و قتل‌ها فقط به این دلیل اتفاق افتاده که تپانچه دم دست بوده است. فرقی ندارد، این هم پرتگاه است، شیب چهل و پنج درجه‌ای که نمی‌توان از آن سُر نخورد. انگار صدایی که نمی‌شود نشنیده‌اش گرفت مدام به‌تان می‌گوید: ماشه را بچکان!