بریده‌ای از کتاب راه رشد؛ الگوی دینی تربیت کودک و نوجوان اثر محمدصادق حائری شیرازی

گاهی مثلاً شما با برادرتان سر تخت را می‌گیرید و در تابستان آن را در حیاط می‌گذارید، اگر او آدم سالم و قوی و فعالی باشد شما نگران آن سر تخت که او گرفته نیستید؛ چون می‌دانید که او چابک است و قشنگ می‌تواند ببرد، بلکه نگران این سری هستید که خودتان گرفته‌اید که مبادا پایتان بلغزد و به زمین بخورید. آن سر تربیت را خدا گرفته، هر قسمتی که شما نمی‌توانید و از عهده‌تان خارج است سهم خداست! شور آن قسمتی را نزنید که خدا گرفته بلکه شور آن قسمتی را بزنید که خودتان گرفته‌اید.